Twoja mama zachorowała na depresję, a Ty nie wiesz co robić i jak się zachować? Boisz się wytrącić ją z równowagi nieopatrznym słowem lub spojrzeniem? Przeczytaj, jak zachowywać się i czego unikać, gdy bliska Ci osoba cierpi na zaburzenia nastroju.
• Nie krytykuj stanu ducha mamy<
• Podpowiadaj, ale nie narzucaj
• Słowa pocieszenia zostaw na inne okazje
• Wykaż się cierpliwością
Nie krytykuj stanu ducha mamy
Jedną z najgorszych rzeczy, które możesz zrobić, gdy Twoja mama cierpi na depresję jest powiedzenie jej, że ma się wziąć w garść. Osoba cierpiąca na depresję w początkowym stadium choroby bardzo się stara dostrzec piękno świata, docenić to, co ma w życiu. Mówiąc w taki sposób wpędzisz chorą osobę w jeszcze większe poczucie winy, sprawisz, że będzie miała do siebie pretensje, że za mało się stara, by wrócił jej dobry nastrój i energia do działania. Powinnaś swojej mamie dać odczuć, że bardzo ją kochasz, nawet w tak trudnym stanie, w jakim się znajduje. Powiedz po prostu, że doceniasz jej starania.
Podpowiadaj, ale nie narzucaj
Twoje dobre intencje mogą odnieść zupełnie inny skutek od pożądanego. Zamiast mówić mamie, co powinna jeszcze zrobić lub wysyłać ją na spacer, zasugeruj jej różne czynności w formie podpowiedzi. Zapytaj, czy nie chciałaby pójść na spacer, do sklepu, pomodlić się lub wybrać jakąś formę relaksu, którą zawsze lubiła. Nie narzucaj swojego zdania, ponieważ Ty także prawdopodobnie nie lubisz być do czegoś siłą nakłaniana. Chora osoba na pewno wielu rzeczy próbowała, więc sama doskonale wie, co przynosi jej trochę ukojenia.
Słowa pocieszenia zostaw na inne okazje
Być może nie brzmi to najbardziej optymistycznie, ale pocieszanie chorego pogrążonego w depresji jest dla niego bardzo frustrujące. Mówienie, że wszystko będzie dobrze w sytuacji, gdy Twojej mamie świat jawi się w czarnych barwach nie jest dobrym pomysłem, gdyż może ona sobie jeszcze bardziej uświadomić, że jej stan odbiega od stanu innych ludzi, że inaczej odbiera rzeczywistość. Daj mamie do zrozumienia, że jesteś przy niej niezależnie od tego, co się stanie. Dla chorego świadomość, że jest ktoś bliski jest bardzo ważna. Nawet jeśli Twoja mama izoluje się od ludzi, z pewnością to, że na Ciebie zawsze będzie mogła liczyć jest dla niej dużym wsparciem.
Wykaż się cierpliwością
Brak cierpliwości w obliczu depresji bliskiej osoby jest tym , co może doprowadzić do pogorszenia się jego stanu. Nie wmawiaj mamie, że ma poczuć się szczęśliwa, jeśli tego nie potrafi. Brak zrozumienia i ignorancja wobec obniżonego nastroju są potwierdzeniem dla chorego, ze nikt ich nie rozumie, że jest w swoim trudnym stanie sam. Zapytaj, jak możesz pomóc, nie naciskając przy tym na bliską osobę, by na siłę otworzyła się przed Tobą. Świadomość, że jest ktoś bliski, kto przynajmniej stara się zrozumieć jest dużym wsparciem dla osoby cierpiącej. Nie trać z byle powodu cierpliwości do mamy, nie okazuj jej zdenerwowania- wpędzisz ją w jeszcze większe poczucie winy wykazując jej, że stale robi coś źle.
Jedną z rzeczy, które bardzo ranią chorego jest porównywanie go do innych ludzi, którzy potrafią cieszyć się życiem. Jeśli wykażesz mamie, że inni cieszą się tym i tamtym, wpadnie w jeszcze większą otchłań depresji. Staraj się, mimo wszystko, wykazać zrozumieniem. Pamiętaj o tym, że prawdopodobnie nie poradzisz sobie sama z chorobą mamy, skonsultuj ją z psychiatrą lub psychologiem – to jedyna droga, by poznać przyczynę choroby, włączyć leczenie farmakologiczne i rozpocząć terapię.
Depresja to bardzo poważne schorzenie i chyba tylko wizyta u specjalisty da odpowiednie efekty. Ja bym zalecała wybrać się do psychologa. Czasem rozmowa z kimś kto spojrzy na problem z boku, dużo pomaga